De terugkomst
van de
mannen
Het derde blok van onze Vervolgopleiding Familie- en Organisatieopstellingen, voor afgestudeerde deelnemers van onze Jaaropleiding, ging over liefde en relaties.
Voor deze gelegenheid waren ook alle partners van de deelnemers uitgenodigd, zodat wij met circa 40 mensen waren, waarvan bijna de helft mannen. Dit komt niet zo vaak voor in mijn groepen. Ik werd erdoor geïnspireerd om met de mannen en vrouwen energie aan het werk te gaan. Ik wilde werken aan de hereniging van man en vrouw.
In de oertijd diende de man als jager om de buit binnen te brengen en de vrouw wachtte in het hol of in de hut op zijn terugkomst. Het was altijd weer afwachten of hij de gevaren in de natuur kon overleven en weer naar huis kwam. Om deze spanning te overleven, trokken vrouwen naar elkaar toe en verbleven samen, om de tijd door te komen, elkaar sterk te maken en elkaar liefde te geven. In ons derde blok van de vervolgopleiding hebben wij deze hereniging opgesteld. Na een oefening waarin ik de vrouwen en mannen apart van elkaar liet werken, kwam de groep mannen terug op het terrein van de vrouwen. Ik had de vrouwen voorbereid op de terugkomst en hen in een soort van ontvangende, afwachtende staat gebracht. De mannen waren voorbereid dat zij dit vrouwendomein gingen betreden, een veld waar hun mannelijke buiten energie niet direct zou aarden. Zij deden er goed aan met dit respect en deze openheid naar binnen te gaan, bijna aftastend. Dit gebeurde. Deze hereniging van mannen met vrouwen beleven, was een van de hoogtepunten uit dit blok. Ik heb zelden zo sterk ervaren, dat een opstelling gaat over de lagen uit het verleden, die door ons heen komen en die in dit veld samen kwamen. Zonder woorden, puur door te staan en te kijken naar elkaar, te zoeken naar jouw partner, of hij erbij was, of niet, of zij er nog was, of niet, en hoe ze was, hoe hij was, en te ervaren wat dit doet, de toenadering, de omhelsing, of juist de ervaring van verlating, leegte, eenzaamheid. De energie vulde de ruimte. Waarom dit zo sterk werkte, had zeker met de voorbereiding te maken.
Wij hebben eerst in aparte ruimtes met mannen en vrouwen gewerkt. De mannen deden oefeningen in het ervaren en loslaten van het pantser dat om hun kwetsbaarheid heen is opgebouwd. Ook oefenden wij in het voelen van steun uit de mannenlijn. Steun van je vader in je weg de wereld in. Waar ook mannen houdingen en bewegingen maken, voelen hoe het is, om zo’n oermens te zijn. De vrouwen gingen in groepen met elkaar op zoek naar hun vrouwzijn door de vrouwelijke organen van elkaar op te stellen en te beleven. Dit waren zachte, intieme oefeningen die alleen kunnen in een groep waar diep vertrouwen in elkaar is, en veiligheid en geborgenheid. Zij beleefden in feite dat wat de oervrouwen beleefden in afwezigheid van hun partners. Daarna volgde de opstelling van de hereniging.
Het is inspirerend om op deze manier met het verleden en de evolutie bezig te zijn. Het reptielenbrein uit de oertijd heeft als doel de voortplanting. De man is op zoek naar zoveel mogelijk vrouwen om zich voort te planten. Ergens diep van binnen voelen mannen dit nog. Daal maar eens af in jezelf en maak contact met die onderste laag in jouw man zijn. Net zo goed kan een vrouw dit voelen, het ontvangende afwachtende, het bevrucht willen worden, als een vrouw uit de oertijd.
Opleider & Opsteller
In onze maatschappij zijn we gewend om eerst een structuur te krijgen, vanuit het hoofd. Bij Hylke word je gestimuleerd om zelf te gaan voelen. Je krijgt geen kader, en dat brengt je dicht bij jezelf zodat je gaat vertrouwen op je eigen gevoel.
Ik heb zelden zo sterk ervaren, dat een opstelling gaat over de lagen uit het verleden, die door ons heen komen en die in dit veld samen kwamen
Er bestaat ook een laag daar boven, kwamen wij in de loop van het blok achter. In ons mensenhart voelen we anders. Dat heeft meer met verlangen te maken, met begeren en liefhebben. De man die op zijn knieën gaat voor zijn geliefde is de ultieme uiting daarvan. De man die van de vrouw een dame maakt. Dit staat ver af van de ruwe seksuele daad. De romantische ridders, de poëzie, de Romeo’s, die op hun knieën gaan voor hun geliefde. Wanneer is deze laag in de man ontstaan?
Dat komt uit de late middeleeuwen. Daar ontstond de Hoofse liefde. Dat is de liefde tussen de dichter en een onbereikbare vrouw, liefst van hogere stand. De vrouw wordt nu verheven tot dame. Dame is afgeleid van het woord domina, en dat betekent ‘zij die domineert’. De minnaar wordt onderworpen aan hindernissen, uitdagingen en verwijderingen, de verbinding wordt steeds weer uitgesteld. Toch is de begeerte van de dichter ook fysiek. Het fysieke contact was iets dat erbij kwam, een extraatje, dat heel soms, heel misschien, gegund werd. De wederdienst werd dit genoemd, een surplus, de Quiderdone. Dit kon erotisch getint zijn, of alleen platonisch, met een blik. Dezelfde blik of knik die wij nu nog zien in de Tangodans trouwens..
In de geschiedenis van de beschaving heeft deze hoofse liefde een grote rol gespeeld, want zij maakt dat de man zich beschaafder gaat gedragen. Er ontstaat een vorm van cultiveren van de begeerte en het kanaliseren van de drift. Het uitstellen is nu een doel op zich. De begeerte wordt eindeloos, en de uiteindelijke daad betekent het einde aan de begeerte. De Hoofse cultuur bracht vernieuwing ten opzichte van de voorhoofse liefde, waarin de vrouw als voortplanting gesymboliseerd werd. De trucjes, de taal werd aangeleerd om de rauwe behoeftes met beschaving aan te kleden. De vrouw leerde haar eigen domein kennen, en haar grens bewaken. Zij leerde om af te wijzen, om nee te zeggen. Zij kreeg eigenwaarde. Zo ervaren wij door een kijkje te nemen in twee lagen uit het verleden, hoe deze lagen terugkomen in ons eigen lichaam en wezen, en deel uitmaken van ons zijn in het hier en nu. Het was bijzonder dit in zo’n grote opstelling mee te mogen maken.
Geïnspireerd door ons samenzijn in het relatie-blok in de Vervolgopleiding Familieopstellingen vroegen we de deelnemers om iets te schrijven of te tekenen over en voor de liefde. Bedankt Karin Seine, Aletha Steijns en Anne Leiss voor jullie prachtig mooie bijdrage.
Ik kijk er naar uit om je te ontmoeten!
Karin Seine
Aletha Steins
Liefde begint ermee dat ik onvoorwaardelijk van mezelf kan houden. Dat ik in volle omvang mezelf kan omarmen, waarbij ik mijn ‘mindere’ eigenschappen en mijn tekortkomingen met mildheid kan zien. Zonder mezelf te veroordelen.
Vanuit deze liefde voor mezelf kan ik uitreiken naar de ander. Durf ik kwetsbaar te zijn, mij helemaal te laten zien. Kan ik mij verbinden aan een ander mensenkind, kan ik samenzijn in liefde, zonder mijn eigen gaten, die ik van binnen voel, op te willen laten vullen door die ander. Vaak is het moeilijk, om oude gevoelens uit mijn kindertijd, gevoelens van onzekerheid, angst voor afwijzing, angst niet gezien te worden, niet te projecteren op mijn lief, maar heel eerlijk te blijven voelen dat het een oude wond van mezelf betreft. En zo eerlijk te durven zijn tegen mezelf dat ik besef dat de enige die die wond kan verzorgen en helen ikzelf ben. Dat niemand mij een ‘vol’, compleet mens kan maken, alleen maar ikzelf!
En wat is het prachtig dat mijn lief van mij kan houden om de vrouw die ik ben, niet om wat ik allemaal kan en presteer. Dat ik mij niet beter, groter, sterker hoef voor te doen dan ik ben. Dat wij samen naar de volle maan kijken en doen alsof die speciaal voor ons zo sereen en liefdevol glimlachend aan de hemel staat. Dat hij me in het voorbijgaan even aanraakt, een lekker stuk eten in mijn mond schuift, al zoenend mij laat meegenieten van de slok wijn die hij in zijn mond heeft. Dat hij sterretjes in zijn ogen heeft als hij naar me kijkt. Dat ons samenzijn altijd liefdevol, vanzelfsprekend en stressloos is.
Dat is puur geluk en ware liefde!
Anne Leiss
OPSTELLINGEN ONTDEKKEN?
Ervaar thuis de kracht van intuïtief systemisch coachen en maak een doorbraak in werk, liefde en leven.
Download nu het thuisgids Thuisgids Opstellen. Dan ontvang je ook elke twee weken onze inspiratiemail.
