Familieopstellingen en Willem Holleeder

Net zitten kijken naar Willem Holleeder. Wat als we met de lens van de inzichten uit familieopstellingen kijken naar deze man? Wat zien we dan? zien we een man, die op wonderbaarlijke manier de man ontvoerde van het bedrijf, waar zijn vader zijn hele leven lang werkte. Freddy Heiniken scheen zelfs Willem Holleeder op schoot te hebben gehad. Bovendien vertelde hij dat zijn vader veel dronk, waarschijnlijk bier.

In familieopstellingen leren we over de bijzondere werking van het veld van verbindingen. Hierin zien we dat toeval niet bestaat. Zo zou het zomaar kunnen dat de man, die veel bier maakt ook ter verantwoording is geroepen door de slachtoffers van die zelfde drank, in de vorm van de zoon van een alcoholist. En bovendien zou het zomaar kunnen dat hij ter verantwoording werd geroepen door de man, waar zijn vader zijn hele leven loonslaaf was. Om nu een keer iets terug te betalen. We weten het niet.

In het interview zag Willem Holleeder er berustend uit. Hij accepteert zijn lot, ook al denk ik ook zijn lijden te zien. Al is dit lijden niet meer of niet minder dan de mijne. Ik denk het te zien als hij tegen zijn kinderen zegt, dat ze het zo niet moeten doen. Het is zijn lot. Hij is net als zo velen van ons voortgedreven door een groter lot, waarin hij zich schikt. En zijn geluk is dan ook, zoals hij zelf letterlijk zegt de acceptatie van zijn eigen leven zoals het is. Zijn eigen lot zoals het is. Ik denk er dan ook bij, zijn eigen dood zoals het is. Als hij praat over zonder bescherming leven.

Ik denk hierbij ook terug aan een brief van mijn leraar Bert Hellinger aan Hitler, waarin hij schrijft dat hij in essentie niet over hem kan oordelen. Hetzelfde geld voor Willem Holleeder. En natuurlijk moeten we mensen straffen en moeten we wraak nemen, dat helpt om daarna weer tot verzoening te kunnen komen. Iemand heeft immers boete gedaan.

Het doet ons goed te zien dat Willem gezeten heeft voor zijn misdaden, echter hem werkelijk veroordelen kunnen we dat? Kunnen we ons werkelijk boven hem plaatsen? Want wie worden wij dan als we veroordelen? En hoe zouden wij het doen als we in zijn schoenen waren geboren? Gelukkig worden we dan wanneer we ons lot lopen zoals het in onze eigen schoenen zit.

Etty Hillesum is daarin mijn grote voorbeeld. Zij liep mee naar de gaskamers, omdat ze bewust met haar volk mee wilde gaan. Ze wist wat haar te wachten stond en had de mogelijkheid te ontsnappen, maar koos ervoor.