Mijn vraag aan jou is, wat merk je aan mij als ik met jou werk via de films, webinars en in mijn groepen?

 

Wat zie je mij doen in de zin van basishouding?

 

En wat zie je mij niet doen, maar is er wel?

 

Binnen de setting van een opstelling is het belangrijk dat je een startpunt hebt. Een punt van waaruit je vertrekt. Het is je motivatie, jouw waarom. Waarom je daar bent, als systemisch coach, om een opstelling te begeleiden. Wat beweegt jou om daar te zijn, met deze cliënt? Het is belangrijk jezelf dat continu af te vragen, voor je werk als geheel, en steeds weer opnieuw, bij elke nieuwe cliënt en opstelling. Eerst schep je de juiste ruimte, zonder allerlei fysieke rituelen uit te hoeven voeren, horen bij een opstelling ook verschillende ceremoniële aspecten. Je kiest bijvoorbeeld met zorg een ruimte uit. Het feit dat de cliënt naar jou toekomt, is ook deel van het ritueel, en ondersteunt jouw kracht om een ceremonieel veld neer te kunnen zetten. Ook de manier waarop je de cliënt naast je laat zitten helpt hierbij.

Begin met een goede intentie, een echte oprechte zielsintentie. Het gaat erom dat je kunt zijn met jezelf, in relatie tot wat er om je heen is. En dat kan alleen als je zelf ook bereid bent om die innerlijke reis steeds weer opnieuw te maken. Dat betekent dat je steeds weer op een diepere laag jouw overlevingsstrategie – die mama altijd maar wil helpen bijvoorbeeld – onderzoekt. ‘Mama heeft zoveel pijn vanbinnen, dat ik coach wil worden om de boel te helpen.’ Ga op zoek naar je oprechte motivatie om het leven te dienen. Met je hart en met je ziel, niet zozeer vanuit je buitenkant, je gedachten, je persoonlijkheidsstructuur. Een coach neemt waar. Je hoeft niet iets op te lossen, niet te helpen. Ook als je je gespannen voelt, is het belangrijk dat je verantwoordelijk handelt als begeleider van de randvoorwaarden voor de ceremonie (sessie). Dat doe je het beste door gecentered (verzameld) in je eigen lichaam te zitten. Dan kun je in jezelf voelen waar jij bent in het midden en vanuit dat midden contact maken met het midden van de cliënt. Een van mijn leraren, dr. Edward Maupin, zei ooit: ‘What you imagine is what you touch.’ ‘Dat wat je je voorstelt, is wat je aanraakt.’ Dus, als een cliënt naast mij zit en ik denk bij die cliënt alleen maar aan zijn persoonlijkheid en verhalen, dan raak ik slechts dat aan. Echter, als ik de intentie in mijn hart heb om het wezenlijke van die cliënt aan te raken, dan raak ik dat aan. Met je hart, met je intentie, met je ziel, raak je de ziel van de cliënt aan. Daarom is dit vak niet zozeer een vak dat je kunt leren door een boek te lezen. Je leert het alleen door je eigen reis te maken. Alles wat je tijdens je eigen reis ontdekt, zet je in relatie met je cliënten in.

Waar jouw aandacht naartoe gaat, stroomt de energie.

Om je toch weer even te helpen herinneren een film over loslaten, ontspannen in je lijf. Doe gek, doe mee met Hylke. Anders staat ik alleen voor aap (wilde een ander woord gebruiken maar dat gaat niet, is niet netjes)

In de basishouding gaat het om lichaamsbewustzijn en ademhaling. Het gaat om jouw waarneming vanuit je lijf. Je hoeft niet iets op te lossen. Je kunt ontspannen zonder je best te doen om te ontspannen. Gespannen zijn is ook oké, als je je er maar van bewust bent. Je bent samen op reis met je cliënt. Je hoeft niet beter te zijn dan de cliënt. Je hoeft niet in een perfecte staat te zijn.

Als laatste

Ik ben van oorsprong een echt moederskind. Vanuit die rol heb ik geleerd om enorm te pleasen. Ik wil anderen diep gelukkig maken, zelfs als dat ten koste van mezelf is. Bij pleasen zetten we onze eigen gevoelens en verlangens, zelfs onze eigen ziel, in de vrieskist; we ‘zetten het uit’ om maar te voldoen aan de buitenwereld, aan moeder. We zijn immers van haar afhankelijk voor ons leven. Deze basisstrategie houden we ons hele leven en die creëert veel narigheid in al onze relaties. In de basishouding gaat het erom deze keer níét te pleasen. Dat is erg lastig, want het is diep in ons zenuwstelsel gegrift. Hiervoor hebben we zelf gedurende langere tijd een reis te maken. In de basishouding is het belangrijk om steeds weer terug te keren naar jezelf. Om alles ‘op te warmen’ in jezelf en in de cliënt. Opwarmen gaat over de warmte van jezelf, je seksuele levenskracht (je Kundalini). Je durft echt te leven. Dát is het geheim. Genieten van de stroom. Zitten in je lichaam. Loslaten. Het betekent ook dat je bereid moet zijn om fouten te maken. Dat is heel belangrijk. Het ‘niet-weten’ uithouden. Wij mensen willen altijd alles weten. Maar kennis gaat over informatie uit het verleden. Kunnen we openstaan voor iets nieuws? In het bedrijfsleven zie ik mensen vaak presentaties vullen met alleen maar kennis en cijfers uit het verleden – waar is de ruimte om iets nieuws te kunnen laten ontstaan?

Kan ik het leven echt voelen? Wat leeft er echt in me? Is mijn motivatie voor mijn werk zuiver of is het een compensatiestrategie, een vluchtroute voor mijn eigen pijn? Wie mij altijd erg inspireert is mijn leraar Bert Hellinger, die mij deze weg heeft laten zien toen hij al tachtig was. Duidelijk was altijd dat het werk voor hem echt zinvol moest zijn. Zelf zie ik het altijd zo: ik lig niet bij mijn vrouw in bed, maar ik werk met groepen of schrijf mijn boek. Als ik mijn waardevolle levenstijd vrij maak, dan wil ik dat het echt zinvol is: voor mezelf, het leven, mijn cliënt en zijn systeem. Hierbij denk ik ook aan het nieuwe leven, zoals kinderen en groei. Ik voel echt diep vanbinnen een verlangen om op al die vlakken betekenis te geven en te ontvangen.

 

Het gaat voor mij over me wezenlijk verbinden met mezelf en met de ander.